دانلود فایل با موضوع یک داستان کوتاه،
در قالب word و در 12 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن فایل :
صفات و خصوصيات عرب
1. سخاوت
در زمان صلح و آرامش، عرب بخشنده و جوانمرد بود. در بخشش مبالغه مي كرد و در اين راه مال و ثروت را خوار و بي اعتبار مي شمرد و بخشش و كرم را يكي از مظاهر سيادت و سروري مي دانست. حاتم طايي در اين باره مي گويد:
يقولون لي أهلك مالك فاقتصد و ما كنت لو لا ما تقولون سيدا
«مي گويند دارايي خود را تباه ساختي، ميانه روي پيشه كن، اگر چنان مي كردم كه آن ها مي گويند به سروري نمي رسيدم»
قماربازي آنان نيز از سخاوت و كرم ريشه مي گرفت. ثروتمندان در شدت سرما و سختي هاي روزگار بر سرگوسفند و شتر به قمار مي پرداختند و چون يكي مي برد گوشت قرباني را ميان نيازمندان و فقيران تقسيم مي كرد. از اين رو، شاعران به ستايش قماربازان مي پرداختند و كساني را كه قمار نمي باختند نكوهش كرده، «آزمند» و «بخيل» مي ناميدند. لبيد بن مالك در اين مورد مي گويد:
و جزور أيسار دعوت لحتفها بمغا لق متشابه أجسا مها
أدعو بهن لعاقر أو مطفل بذلت لجيران الجميع لحامها
فالضيف و الجارٍ الجنيب كأنّما هبطا تبالة مخصباً أهضامها
«براي نحر كردن شتراني كه در قمار باخته ام ياران را فراخواندم تا با همان تيرهاي قرعه كشي كه مناسب شتران است آن ها را نحر كنند؛
آنگاه گوشت آن ها را به همسايگان و تازه واردان مي دهم؛
و ميهمان و همسايه آن ها را چنان مي خورند كه گويي به درّة «تباله» و دامنه هاي پرخير و بركت آن در آمده اند».
شاعر در اين ابيات به شتراني اشاره كرده است كه قماربازان ذبح مي كنند و آنان را به كشتن قرباني با تيرهاي قمار فرا مي خواند، تا گوشت آن را ميان همسايگان تقسيم كند تا چنان سير شوند كه گويي در وادي تباله، كه داراي دشت هاي حاصلخيز است، فرود آمده اند.
بخشش عرب در پذيرايي از مهمان و فراهم كردن آسايش او تجلي مي يافت و نيز در گراميداشت بيوه زنان، يتيمان و دريوزگان؛ به ويژه آنگاه كه سرما شدت مي گرفت و باران از بارش امساك مي كرد و مردم غذايي براي خوردن نمي يافتند. خنساء در اين باره مي گويد:
و اِن صخراً لكا فينا و سيدنا و اِن صخراً اِذا انشتوا لنحار
«همانا (صخر) كاردان و سرور ما بود و هنگامي كه در زمستان گرفتار قحطي مي شديم او به كرّات شترانش را قرباني مي كرد».
